ازشب میلاد تو اینگونه حاصل می‌شود/ ماه روز اول ذی‌القعده کامل می‌شود/ بارها سر در میارد از شب میلاد تو/ تا که جبرائیل ازخورشید غافل می‌شود/ گوئیا شأن نزولش می‌شود ایران ما/ هرچه بر موسی‌بن‌ جعفر سوره نازل می‌شود/ پای او شاهچراغ و دست‌ها عبدالعظیم/ چشم ایران چون که مشهد گشت قم، دل می‌شود/